0
A lenda negra do café
O café é tan malo como o pintan
Durante xeracións tratouse ao café moi duramente tratado instalándose na sociedade unha idea de que o café pode ser perigoso.
Estudo tras estudo científico esta lenda negra ha ido decaendo por que resulta que o café non é tan fero como algúns nolo pintaban.
Por Internet podedes ler todo tipo de comentarios sobre o café, moitos deles baseados en estudos de Universidades Estranxeiras, presuntamente de gran prestixio, que en moitas ocasións ninguén coñece.
Noutras ocasións, existen estudos máis serios de universidades prestixiosas, que non adoitan estar destinados ao café senón sobre os efectos da cafeína no corpo humano, nalgunhas ocasións a uns niveis de cafeín que pouco ou nada teñen que ver co consumo real de café da maioría das persoas.
Por Internet din que catro cuncas de café por día poden provocar morte súbita, e no post á beira dese contido lonxe diso diche que podes alongar a vida, casí coma se un pacto co diaño ao estilo Dorian Grey se tratáse.
Para uns é fantástico para a próstata e para outros provoca hipertensión.
Pero isto amigos pódese dicir de casí calquera alimento que tomamos, por tanto o café non é diferente a calquera outra infusión ou mesmo alimento que tomamos os seres humanos.
Ou seica criminalizamos a un bo xamón curado por que sobe a tensión, se es hipertenso deberás de reducir o seu consumo ou se o médico recoméndacho, eliminalo. Do mesmo xeito se a cafeína che fai mal debes estar o que diga o medico.
Pero vaiamos a máis, lin a algún exaltado afirma que o café fai aluman unha xeración de nenos alunados estilo a Carrie.
Co café temos a gran vantaxe de que temos descafeinados e cada vez de máis calidade, por que os métodos de eliminar a cafeína evolucionaron, e obteñen descafeinados cos que se pode gozar.
Neste batiburrillo mestúranse opinións científicas, con opinións seudocientíficas, e autenticas lendas urbanas que campan ás súas anchas pola rede.
A prensa da saúde contradise cos seus artigos sobre a infusión: o café é bo? Ou é malo? segundo o gusto da persoa que fai o post.
Mesmo se ten chegado a dicir que o café engorda.
Non señores o café apenas achega calorías, 2 por cunca, pero se lle engades azucre, nata, ou calquera outro elemento a cousa cambia.
Se o teu razoamento é que se te metes entre peito e costas un primeiro prato, un segundo ben aderezados de viño, e tómas a sobremesa, e o que che engorda é o café que che tomas ao final da comida estaste a equivocar.
Ou se pides un café con leite condensado e nato, tómacho non te equivoques o que menos en gorda en é café.
Que culpa ten o café que cho tomes con nata, leite enteiro, dous sobres de azucre, etc. O café dunha mesa de almorzo será probablemente o elemento que menos engorde de todos os que tes sobre ela.
O café ten a lenda negra sobre el desde hai uns séculos.
A igrexa non se fiaba moito no café.
A orixe desta mala prensa remóntase a moi antigo, temos datos polo menos desta polémica desde finais do século XVI , concretamente ao ano 1600, cando o papa Clemente VII bautizou o café para quitarlle, a esta infusión o escura, quente e estimulante, a súa aura demoníaca.
A igrexa non miraba con bos ollos a esta bebida negra, que se tomaba quente e que era claramente estimulante, que está claro á igrexa do momento parecíalle altamente sospeitosa por que ademais proviña do mundo musulmán.
A bebida do diaño A Igrexa combateu sobre todo o costume de ir ás tendas de café porque as vía como lugares de perdición.
Tentouse prohibir o costume, pero o entón pontífice Clemente VII quixo probar a bebida do diaño antes de condenala.
Gustoulle tanto que impartiu unha bendición inmediata bautizándoa como bebida cristiá.
Supoñemos que o bo do Papa Clemente VII coñeceu as propiedades estimulantes e facilitadoras do pensamento que tiña a bebida, e gústame pensar que acabo como un bo consumidor de café, como moitos de nós.
O mundo islámico tubo menor resistencia ao café.
Foron precisamente os árabes (contorna do ano 1000 d. C.) os primeiros aos que se lles ocorreu moer o café tras habelo tostado e engadirlle auga quente para obter a bebida que coñecemos hoxe.
O café ocupou un lugar de honra na cultura islámica, xa que nos países árabes estaban prohibidos (e aínda o está) o alcol e calquera sustancia que embriagase.
O café asociábase a un estado de lucidez mental, ata o punto que o seu consumo disparouse e non tiña contraindicación algunha.
De feito, é aquí onde xurdiron os primeiros locais públicos nos que se consumía café, si entre moitas outras cousas os Arabes inventaron as cafeterías.
No pasado, en Turquía, país pouco sospeitoso de feminismo, se un home prohibía á súa muller beber café, esta podía solicitar a separación por causa xusta; con todo, o problema non se daba, xa que eran os mesmos homes quen incentivaba o consumo de café por parte das mulleres, convencidos de que facilitaba o parto.
A percepción do café ten máis que ver co cultural en moitas ocasións, que con estudos científicos contrastados.
Pero esta percepción do café como unha bebida perigosa ou perniciosa duro moito na mentalidade europea
Creo que en certa forma aínda perdura no tempo, e a pesar de que o café estaba moi estendido existiron moitos aos que a bebida lles parecía perigosas e séguelle parecendo perniciosa.
A mediados do século XVIII, o rei Gustavo III de Suecia estaba decidido a demostrar que o café era puro veleno.
Debemos de Recoñecer que o rei era una persoa culta, aínda que cunha desenvolvida querenza pola monarquía absoluta.
O Rey afirmaba que o café que era unha libación do Hades que ascendera á superficie para corromper aos homes bos, poeticas palabras.
Que ditas así non debeu de ser entendido polo pobo sueco que lonxe de ser os que menos café toman do mundo situáronse no lado contrario da balanza, sendo un dos pobos que de media máis café consomen nun ano por habitante.
Concretamente son a terceira potencia mundial de consumo de café per capita.
- Os que máis café consomen son os finlandeses (12 quilogramos por persoa ao ano),
- Seguidos dos noruegueses (case 10 kg por persoa),
- os suecos nun respectable terceiro posto con 8,4 kg ano.
En Italia, a pesar da fama desta bebida quente, consómense "só" 5,9 kg por persoa ao ano, algo menos que en Alemaña (6,4 kg).
España ocupa o posto 19 no ránking mundial, cun consumo de 4,5 quilogramos de café por persoa cada doce meses.
No posto 20 sitúase Estados Unidos (4,1 quilogramos por persoa) que lles dá para tomarse polo menos un café ao día, iso si de café americano.
Claro que visto o resultado do que o Rey Gustavo III cría unha condena á morte segura a un asasino convicto non é de estañar a reacción do pobo sueco.
Ordeno nin máis nin menos que bebese café ata morrer, como unha maneira cruel de expiación e como un experimento práctico: xa se discutía sobre os seus efectos divinos ou diabólicos sobre a saúde e, inspirado nun método cientificista.
O rei Gustavo III, ao que non se lle escapaba unha, esixiu que outro preso xemelgo do anterior e condeado a morte igualmente, a qeu só bebese té, como suxeito de control, e que dous médicos da Corte supervisasen a proba para comprobar cal dos dous reclusos morría primeiro.
Impecable formulación científica o do bo rei.
Aclarar que nese momento non se coñecia que a teína e cafeína son o mesmo principio activo.
Que ocorreu cos presos, os médicos, e o rei?
Primeiro morreron os dous médicos encargados de controlar aos presos.
O monarca non advertiu que debía ter máis prevencións ante as intrigas de palacio que fronte aos poderes maléficos dunha inocente cunca de café, matárono dun tiro por detrás en 1792 nun contubernio político que levaría moito tempo explicar.
Como conclusión da historia temos que previr que como dixemos Gustavo III foi asasinado e os seus médicos faleceron por causas naturais, moitos anos antes de que o preso bebedor de té exhalara o último suspiro, de maneira pacífica á curta idade de 83 anos.
Sobreviviuno o preso cafetero, que ademais sempre dispuxo dunha cunca de café durante a súa condena, o que entendo que se non alivio a condena axúdolle a levala, sen dúbida.
Un par de séculos despois Suecia sitúase entre os países que consomen máis café no mundo como habemos vistos.
A parábola do rei aínda se comenta entre os súbditos máis amantes da historia, e todos os suecos, os amantes da historia e os que non o son, empezan o seu día cun irrenunciable cuarto de litro de café filtrado, como comprobarás nada máis leas unha novela negra situada nesos lares.
Resumindo, que o café non é tan fero como o pintan, e que nun consumo moderado en persoas sas, non ten contraindicación algunha
Por certo, tanto falar de café lévame a preparar unha cunquiña de café para celebrar o peche do post.
E a tí que che parece a lenda negra do café? Considéralo unha bebida perigosa ou unha bendición divina?
Se che gustou o post compartelo.